امام علی(ع) در خطبه اول نهج البلاغه، فرشتگان را به چهار گروه تقسیم می نماید: 1- فرشتگانی که کارشان عبادت است. 2- فرشتگانی که واسطه میان پروردگار و پیامبران و ترجمان وحى او هستند. 3- فرشتگانی که حافظان بندگان اویند و دربانان بهشت هاى او. 4- فرشتگان بزرگ که حاملان عرش الهى هستند.
هرکس این سوره را بخواند خداوند خانه اى در بهشت براى او بنا مى کند،هفتاد هزار فرشته برایش استغفار مى کنند، روز قیامت در امنیت است، در سایه عرش الهی قرار می گیرد و حساب او آسان مى شود و نامه عملش را به دست راستش مى دهند.
قال الصّادق عليه السّلام :
ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَينِ شِعْراً فَبَکى وَ اَبکْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَ لَهُ.
هيچ کس نيست که درباره حسين عليه السّلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.
رجال شيخ طوسى ، ص 289