همان گونه كه انسان موظف به امانت داری است، امانت گذار نيز بايد به هوش باشد كه امانت خويش را به دست چه كسى مى سپارد؟ پيامبر(ص) می فرمایند: «كسى كه امانت خويش را به غير امين بسپارد، خدا ضامن حفظ آن نيست؛ زيرا خدا او را از سپردن امانت به چنين كسى نهى كرده است». همچنين امام باقر(ع) می فرمایند: «كسى كه فرد غير امين را امين بشمرد مال خود را ضايع کرده و حجتى در برابر پروردگار ندارد». بنابراين مديران جامعه اسلامى نباید پست ها و مقامات مختلف حكومت را به افراد خائن بسپارند.

خداوند در آیات ابتدائى سوره «منافقون» نشانه های منافق را این گونه بیان می فرماید: 1ـ دروغ گوئى صریح و آشکار.2 ـ استفاده از سوگندهاى دروغین براى گمراه ساختن مردم. 3 ـ عدم درک واقعیات، بر اثر رها کردن آئین حق، بعد از شناخت آن. 4 ـ داشتن ظاهرى آراسته و زبانى چرب، على رغم تهى بودن درون و باطن. 5ـ عدم انعطاف در مقابل حق، همچون یک قطعه چوب خشک. 6 ـ بدگمانى، ترس و وحشت از هر حادثه و هر چیز، به خاطر خائن بودن. 7 ـ حق را به باد سخریه و استهزاء گرفتن.8 ـ فسق و گناه. 9 ـ ... .
 

این آیه، درباره دو نفر از یهود نازل گردیده که یکى امین و درستکار، و دیگرى خائن و پست بود نفر اوّل «عبداللّه بن سلام» و نفر دوم «فنحاص بن عازورا» است. بعضى گفته اند: منظور در جمله اوّل، جمعى از نصارى بودند و کسانى که خیانت در امانت نمودند یهود مى باشند.

ابوجهل در سخنی به ولید بن مغیره گفت: اى وليد ما او(محمد) را در كودكى و جوانى صادق امين مى‏ناميديم، چگونه بعد از تمام عقل و كمال رشد او را كذاب و خائن بناميم؟  لذا با وجود علم به راستگویی پیامبر(ص) برای اینکه نگویند: از ترس تسلیم او شده، ایمان نیاورد و این آیه درباره او نازل شد.

امام حسین(ع) در روز عاشورا به برخی از کوفیانی که به ایشان نامه نوشته و در سپاه دشمن حضور داشتند فرمود: «اى شبث بن ربعى! اى حجّار بن ابجر! اى قيس بن اشعث! اى يزيد بن حارث! آيا شما براى من نامه ننوشتيد كه درختان ما ثمر داده است و باغ ها سرسبز شده و چاه ها پرآب گشته و تو در سرزمينى پا مى گذارى كه لشكرى آراسته و انبوه در خدمت تو است، پس به سوى ما بيا».