«زردتشتیان» موجودات جهان را به دو گروه خوب و بد (خير و شر) تقسيم كرده و براى هر گروه خالقى قائل شده اند؛ «يزدان» و«اهريمن» يا نور و ظلمت. دليلشان اين است كه مخلوق خداوند سنخيّت با خود او دارد؛ بنابراين خداى خير نمى تواند با خداى شرّ، يكى باشد؛ خداى خير، خير است و آفريدگار شر، شر. امّا حقيقت اين است كه در جهان هستى چيزى جز خير وجود ندارد؛ و آنچه شر ناميده مى شود يا عدمى است يا جنبه نسبى دارد و یا ما جهل به فوائد آن داریم. 

در میان زرتشتیان، هم عقیده به سعادت نوع بشر بعد از جنگ نهایی بین ایزدان و اهریمنان وجود دارد و هم نقل قول هایی از جناب زرتشت راجع به پر شدن زمین از عدل و داد توسط مردی که از سرزمین تازیان می آید.