حرص و فزون طلبی از جمله ویژگی هایی است که در آیات متعددی از قرآن مجید، در بیان سرگذشتِ انبیاءِ اقوامِ گذشته و از جنبه های گوناگون، مورد اشاره و هشدار قرار گرفته است. از مجموع آيات قرآن چنين نتيجه مى گيريم كه مسئله حرص و آز و دنياپرستى و دلباختگى و دلدادگى نسبت به مواهب مادّى از ديدگاه قرآن بسيار خطرناك و نكوهيده و مايه انواع شرّ و فساد است و به يقين در مسير خودسازى و تكامل اخلاق، از بزرگترين موانع محسوب مى شود.

آیات 35 و 36 سوره بقره، عصمت آدم(ع) را نقض نمی کنند. در این باره تفاسیر و توضیحات متعددی وارد شده است. از میان این تفاسیر به نظر می رسد صحیح ترین شان همان است که گفته شود نافرمانی آدم(ع) نوعی ترک اولی بوده که ناقض عصمت ایشان نیست. درباره آیه 121 سوره طه نیز که در آن به «عصیان» آدم اشاره شده، می توان همین معنای «ترک اولی» را درباره آن محتمل دانست علاوه بر اینکه حتی از لحاظ لغت نیز، مخالف با امر مستحب نیز «عصیان» به شمار می آید و لزومی ندارد که هر گونه «عصیان» به معنای گناه باشد.

در آیه ابتدایی سوره نساء، خداوند از خلقت حوا سخن می گوید. برخی از مفسران جمله «خَلَقَ مِنْها زَوْجَها» را این گونه تفسیر کردند: حوا از یکى از دنده هاى آدم آفریده شده است. این تفسیر از سوی امام صادق(ع) مردود دانسته، و تصریح گردیده که حوا از باقى مانده خاک آدم آفریده شده است. در آیات دیگر قرآن این مفهوم بیان شده که خداوند همسر حضرت آدم(ع) را از جنس او(جنس بشر) آفرید و نه از اعضای بدن او، و همچنین تکثیر نسل انسان، تنها از طریق آدم و همسرش صورت گرفته، و موجود ثالثى در آن دخالت نداشته است.