در کتب اهل سنت روایاتی در ارتباط با سخن گفتن حضرت فاطمه(س) در رحم مادر وجود دارد. به عنوان نمونه محب طبرى مى نویسد: «پیامبر(ص) فرمود: جبرئیل سیبى از بهشت آورد. آن را خوردم و آنگاه با خدیجه آمیزش کردم و او فاطمه را باردار شد. خدیجه (مى) گفت: هرگاه تنها مى شوم کودکى که در رحم دارم با من تکلم مى کند ...» هم چنین قندوزی در ینابیع از حضرت خدیجه(س) روایت کرده که: «هنگامی که فاطمه را باردار شدم، او در رحم با من صحبت می کرد ...».

در منابع اهل سنت فضائل بی شماری درباره فاطمه(س) از پیامبر(ص) نقل شده، مانند: روز قیامت، منادی صدا می زند: ای اهل محشر! چشمان خود را ببندید تا فاطمه عبور کند. من جز با خشنودی فاطمه خشنود نخواهم شد. محبوبترین فرد خانواده من؛ بانوی زنان اهل بهشت؛ سرور زنان امت من؛ اول کسی که داخل بهشت می شود و... فاطمه است. برترین زنان عالم چهار نفرند: مریم، آسیه، خدیجه و فاطمه. هرگاه مشتاق میوه های بهشت می شوم فاطمه را می بوسم. آیه تطهیر در مورد پنج نفر نازل شد: من و فاطمه و علی و حسن و حسین.

روایات متعددی از علمای  اهل سنت مثل ابن شاهین، طبرانی، بخارى، طبری، ترمذى، حاکم نیشابوری و... از پیامبر(ص) نقل شده که بیان می کند مریم، آسیه، خدیجه و فاطمه برترین زنان هستند و فاطمه (س) سرورهمه زنان عالم است .

در کتب روایی اهل سنت نقل شده، عنصر وجودی حضرت زهرا(ع)، آسمانی و بهشتی است. سیوطی ذیل آیۀ اول سورۀ اسراء می نویسد: «عایشه گفت: پیامبر(ص) فرمود: زمانی که مرا بسوی آسمان بردند داخل بهشت شدم و در کنار درختی که به نیکویی آن و به سفیدی برگهای آن و به لذیذی میوۀ آن، هرگز در بهشت ندیده بودم. پس میوه ای از آن بر گرفتم و خوردم. آنگاه بصورت نطفه ای در صلب من قرار گرفت. پس به زمین هبوط کردم و با خدیجه هم بالین شدم و او فاطمه را باردار گشت. پس از آن هر گاه مشتاق بوی بهشت می شوم، فاطمه را می بویم».

معاويه در كوفه خطبه خواند در حالى كه حسنین(ع) پاى منبر نشسته بودند؛ پس على(ع) و حسن(ع) را دشنام داد. حسين(ع) بلند شد تا او را باز دارد ولى حسن او را گرفت و نشانيد و خود برخاست و گفت: «من حسن و پدرم على است، و تو معاويه و پدرت صخر، و مادر من فاطمه و مادر تو هند، و جدّ من رسول خدا و جدّ تو عتبه بن ربيعه، و مادر بزرگ من خديجه و مادر بزرگ تو قتيله است؛ پس خدا پست ترين از ما از لحاظ حَسَب و نَسَب را لعنت كند». پس اهل مسجد آمين گفتند.

آیاتی که برگزیدگی حضرت مریم بر زنان عالم را بیان کرده مبنای پذیرش روایاتی شده که از آنها افضلیت حضرت مریم برداشت می شود. لکن مراد از«عالمین» در قرآن که در موارد دیگر از جمله درباره بنی اسرائیل نیز به کار رفته، مردم همان عصر است. ضمن اینکه روایاتی وجود دارد که به افضلیت حضرت فاطمه بر همة زنان تصریح شده. و در بسیاری از روایات، حضرت فاطمه(س) را به عنوان برترین بانوی دو عالم یا بدون استثناء سرور زنان اهل بهشت معرفی نموده است. و حتی در روایتی به خصوص فاطمه(س) را برتر از مریم معرفی می کند.

ایشان چنین سروده: «شتر براى بیان فضیلت احمد به سخن آمد و گفت: از وجود این شخصیّت است که اُمّ القرى(مکّه) شرافت یافت. این محمّد است و بهترین پیامبرِ فرستاده شده، او شفیع و بهترین کسى است که قدم بر زمین نهاده است. اى حسودان! از اندوه خود بمیرید که تنها او محبوب است و جز او در میان مردم محبوبى نیست».

ابوطالب(ع) در دوران مختلف حیات خود که سرپرستی و حمایت از پیامبر(ص) را به عهده گرفته بود عملکردهایی داشته که فقط شایسته یک فرد با ایمان و ثابت قدم است، مانند: 1- طلب باران با توسل به پیامبر(ص). 2- دفاع از پیامبر(ص) در یوم الدار. 3- وصیّت به پیروی از رسول اللّه(ص). 4-ابوطالب عاقد پیامبر(ص) و خدیجه. 5- حمایت بی دریغ از پیامبر(ص) در شعب ابی طالب. 6- ایمان کامل به اخبار حضرت نسبت به نابودی صحیفه قریش توسط موریانه. 7- تشویق رسول خدا(ص) به استواری در امر رسالت و ... .

این روایت بی اعتبار است. چون: 1- شبابه دشمن اهل بیت بود. و طبق گفته بخارى و نسائی، حدیث فرات بن سائب غیر مقبول و متروک است. همچنین عجلى و ابن حجر می گویند: میمون بن مهران، کینه على را در دل داشت. 2- رفت و آمد ابوبکر میان پیامبر(ص) و خدیجه، در هیچ یک از کتب سیره و تاریخ ثبت نشده. 3- روایت تقدم اسلام ابوبکر قبل از ولادت على(ع)، را تعدادى از حافظان، ضعیف دانسته اند. 4- در روایات مختلفی از پیامبر(ص) آمده که نشان می دهد علی(ع) اولین مسلمان بوده.

محدثین بسیاری از اهل سنت مانند؛ ابن شاهین، طبرانی، مناوی، طبری، بخارى، ترمذى، سیوطى، متقى، بونعیم و حاکم، روایات متعددی از رسول خدا(ص) نقل کرده اند؛ که نشان می دهد حضرت فاطمه زهرا(س) از همه زنان عالم برتر و بالاتر بوده.