امام علی(ع) برای تقويت روحيه سربازان مى فرمايد: «بدانيد شما در پيشگاه خداييد و همراه با پسر عموى پيامبر(ص)، پى در پى حمله كنيد و از فرار شرم نماييد! كه فرار از جهاد، ننگى است در نسل هاى آينده شما و آتشى است فراگير در روز حساب! با آغوش باز از شهادت استقبال كنيد و با آرامش به سوى آن گام برداريد! به اين گروه كثير و خيمه گاه پر زرق و برق معاويه، به شدّت حمله بريد و بر قلب آن بتازيد! چراكه شيطان در گوشه و كنار آن پنهان شده، که دستى براى حمله و پايى براى فرار دارد! محكم بايستيد و مقاومت كنيد!».

در آیات و روایات بر «محاسبه نفس» بسیار تاکید شده است؛ لذا نبايد هيچ گاه از حساب خود غافل بود. در هر حركتي ـ گرچه كوچك باشد ـ اگر باطل را تقويت كرديم به همان اندازه از دين خدا فاصله گرفته ‏ايم حتی قرآن روي حركت لبهاي ما تكيه مي‏ كند كه مبادا به گونه ‏اي حركت دهيم كه كسي را بيازارد و يا تحقير كند، چنانكه روي حركت چشم و نحوه ديدن ما نيز نظر دارد؛ پس نبايد از محاسبه خود غافل بود.

فخر رازى هنگامى كه به تفسير اين آيه مى رسد، اقوالى از مفسّران در مورد تطبيق اين آيه نقل مى كند و در پايان بحث مى گويد: «... اين آيه درباره على(ع) نازل شد ...» سپس به دو دليل براى تقويت اين قول استدلال مى كند. همچنین «ثعلبى» در تفسيرش در ذيل آيه فوق مى گويد: «اِنَّها نَزَلَتْ فى على(ع)».