«شهوت پرستي»، شخصيت و احترام اجتماعى انسان را در هم مى شكند و او را به ذلّت مى كشاند؛ زيرا براى كاميابى هاى شهوانى بايد تمام قيد و بندهاى اجتماعى را شكست و تن به هر پستى داد.

درباره پيامدهاى شهوت پرستى و پيروى از هواى نفس، تعبيرات تكان دهنده اى در کلام امیرالمؤمنین(ع) ديده مى شود؛ از جمله اینکه: پيروي از شهوات، انسان را به ارتكاب انواع گناهان و هجوم بر معاصى مى كشاند، دين انسان را فاسد مى كند، هرگز روى آزادى را نخواهد ديد و شخصيت انسانى او كم مى شود و ...

امام علی (ع) دریافته بود که طلحه و زبیر بیعت خود را خواهند شکست؛ اما به خاطر اینکه وظیفه هرکس ـ مخصوصاً رهبران جامعه ـ این است تا آن جا که خطرى براى اجتماع به وجود نیاید در عیب پوشى بکوشند و پرده درى نکنند، از افشای آنها اجتناب کرد. چرا که پرده دریها از یکسو، احترام شخصیت افراد را در هم مى شکند و از سوى دیگر، آنها را در ارتکاب گناه جسور مى کند؛ زیرا در پرده بودن عیب همواره سبب احتیاط افراد است،... و از همه اینها گذشته پرده درى باعث اشاعه فحشا در جامعه و آلوده شدن دیگران به گناه مى گردد.

اسلام براى احیاى ارزش هاى انسانى و الهى، گام به میدان گذارده و در مسیر احیاى شخصیت زن، راه های گوناگونی را به کار گرفته، که عبارتند از: 1- موعظه و آموزش هاى فرهنگى. 2- وضع قوانین به نفع زنان. اسلام جایگاه زنان و مردان را  در مسیر زندگى، و در راه رسیدن به ارزش هاى انسانى، دوش به دوش یکدیگر ترسیم کرده، از این رو، اسلام حقّ بزرگی بر زنان جهان دارد، زیرا آنان می توانند با عمل به دستورات اسلام، از سیطره ظالمان رهایی یابند.

عمل «استمناء» با منحرف ساختن سیستم انعکاس روانى در مسائل جنسى، احساس لذّت و توانایى را مختل مى سازد و به سرافکندگى و عقده حقارت و اختلال شخصیّت، منجر مى شود و از این گذشته به رشد جسمى جوانان نیز ضربه وارد مى سازد.

درباره اين كه چه چيزهايي نشانه شخصيت و كرامت در انسان‌ها است امام صادق(ع) مي فرمايند: «ثَلاَثَةٌ تَدُلُّ عَلَى كَرَمِ الْمَرْءِ: حُسْنُ الْخُلْقِ وَ كَظْمُ الغَيْظِ وَ غَضُّ البَصَرِ»؛ (سه چيز نشانه شخصيّت انسان است: حُسن خُلق، فرو بردن خشم و چشم‌پوشى كردن)...

اسلام پس از توصیه به مردان در رعایت عدالت بین زوجات در جهت حفظ شخصيّت و حقوق زن، به این توصیه ها اکتفا نکرده و براى تأمین عدالت و حمایت از مظلوم، اختیارات وسیعى در زمینه اجراى قوانین به حکومت اسلامى داده است. البته قوانین اسلام مانند حلقه هاى زنجیر متّصل و به هم پیوسته است و هیچ گاه نباید یکى را بدون دیگرى در نظر گرفت و آن گاه به بحث و انتقاد پرداخت. بلکه هر گاه تمام قوانین اسلام را آن طور که هست به مرحله اجرا درآورند، دیگر کسى اقدام به قانون شکنى و تجاوز به حریم دیگران نمى کند.

«خلق» در اصل به معناى اندازه گيرى كردن مستقيم است؛ از آنجا كه آفرينش، نوعى اندازه گيرى در تمام جهات، را به همراه دارد، اين واژه به مسأله آفرينش و ابداع، اطلاق شده است. اين واژه همچنين در مورد ايجاد چيزى از چيز ديگر نيز به كار مى رود. بديهى است خلقت به معناى ابداع و ايجاد از عدم، مخصوص خداست. ولی معناى دوم درباره غير خدا نيز صادق است. اين واژه گاهى به معناى «دروغ» نيز آمده است. در مقائيس اللّغة براى «خلق» دو ريشه ذكر شده؛ يكى اندازه گيرى، و ديگرى صاف و نرم بودن.