1. حرص انسان را به رنج و زحمت ابدى گرفتار مى سازد. 2. حريص هرگز سير نمى شود و به همين دليل اگر مالك تمام دنيا گردد، باز فقير است. 3. حرص، انسان را آلوده به انواع گناهان مانند دروغ، خيانت، ظلم و غصب حقوق ديگران مى كند؛ چراكه اگر بخواهد حلال و حرام خدا را رعايت كند به مقصودش نمى رسد. 4. حريص همچون فقيران زندگى مى كند و همچون فقيران مى ميرد، ولى همچون اغنيا در قيامت مورد محاسبه قرار مى گیرد. 5... .

صفت رذیله «بخل» دارای آثار زیانباری است؛ از جمله اين كه بخيل زود دوستانش را از دست مى دهد و در زندگى در برابر انبوه مشكلات غريب و تنها مى ماند. بخيل، هميشه زحمت مى كشد اما ثمره كارش را وارثانش مى برند؛ در دنيا بر خود سخت مى گيرد و در آخرت نيز گرفتاريش به خاطر اندوختن اموال فراوان زياد است؛ بخيل زندگى فقيرانه اى دارد؛ زيرا، هنگامى كه «بُخل» انسان شدت مى يابد، نسبت به خويشتن هم بخيل مى شود و آسايش زندگى اش از بين مى رود و هميشه در فكر حفظ اموال خويش و افزودن آن است و ...

اینکه گاهی بدون زحمت مواهبی مثل نور آفتاب، باران، عقل و... به لطف خدا نصیب انسان می شود تصادفی نیست بلکه حساب این گونه روزى ها از روزى هائى که با تلاش و کوشش به دست مى آیند جداست و اگر به طور صحیح استفاده نشود از دست خواهد رفت. در روایات هم به هر دو نوع روزی اشاره شده؛ لذا نباید به بهانه مقسم بودن روزی دست از تلاش برای تأمین زندگی مادی و معنوی بهتر برداشت.

آیات 1 تا 3 سوره طه، در شأن پیامبر(ص) نازل شده و دستور داده که بعد از نزول آیات قرآن خود را به زحمت نیندازد؛ چراکه حضرت بعد از نزول وحی آنقدر عبادت می کرد که پای ایشان متورم می شد.