قول به عدم جواز انتقال امامت به دو برادر بعد از حسن و حسين(ع) و وجوب استمرار آن در اعقاب، از اعتقادات شيعه اماميه است و مستند به روايات متعددي است. در روايتي از امام صادق(ع) آمده است: «بعد از حسن و حسين هرگز امامت در دو برادر نخواهد بود».
به اعتقاد «احمد كاتب» عده اي از شيعيان قائل به توقف و انقطاع امامت شدند؛ اما در جواب بايد گفت: به شهادت كتب تاريخ و ملل و نحل، اكثر جامعه شيعى آن زمان معتقد به ولادت امام زمان(عج) بودند و گروهي هم كه به فرقه هاي مختلف تقسيم شدند با ارشادات علما به مذهب حقّه بازگشتند. از طرف ديگر مجرد اختلاف، دليل بر بطلان يك عقيده نيست؛ چراكه در بسياري از امور مانند اصل امامت و خلافت و نبوت نيز اختلاف هايي وجود دارد كه نمي تواند دليلي بر بطلان همه آنها باشد.
پاسخ:1 ـ این روایات از حدّ تواتر فراتر رفته و خبر متواتر احتیاج به بررسى سندى ندارد.2 ـ اصحاب شیعه همگى این روایات را تلقّى به قبول کرده اند. 3 ـ اخبار صحیح السندی در این باره وجود دارد، که اگر به حدّ تواتر نباشد لا اقلّ به حدّ استفاضه خواهد رسید.4 ـ بر فرض که این گونه روایات به حدّ تواتر نرسد؛ ما مى توانیم با برخى از روایات آحاد صحیح السند و شواهد و قراین قطعى که همراه با روایات است و همچنین تلقّى به قبول اصحاب، لااقل به حدّ اطمینان به این روایات برسیم.
«احمد کاتب» در صدد اشکال وارد کردن بر سندهاى احادیث دوازده خلیفه بر آمده و در بعضى، از راه تضعیف راویان شیعه وارد شده است؛ در حالیکه راویانى را که او تضعیف کرده در نزد شیعه مورد وثوق مى باشند. مانند: على بن ابراهیم قمى و پدرش، زراره، برقى و سهل بن زیاد.
قال الصّادق عليه السّلام :
اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْيُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.
بحارالانوار، ج 98، ص 8