امام زمان(عج) شایسته دوست داشتن و عشق ورزيدن است؛ زيرا او مظهر همه خوبى هاست. پس عاشق واقعى امام زمان(عج) در حقيقت عاشق واقعى تمام خوبى ها و عمل به آنهاست. حال اگر اين عشق، ما را به انجام خوبى ها وادارد، نشان دهنده حقیقی بودنش است.

«شوق» آن است كه انسان را به سوي خدا بكشاند، نه اينكه هدف بهشت باشد. شوقي كه متعلقش باطل باشد، شوقي كاذب است. شوق صادق آن است كه تنها متوجه خداي سبحان باشد. به طوري كه ابتدا خدا مورد اشتياق و سپس مورد عشق قرار گيرد. فرق شوق و عشق اين است كه «شايق» به كسي مي ‏گويند كه ندارد و مي‏ طلبد و «عاشق» به كسي مي‏ گويند كه رسيده و آن را نگه مي ‏دارد. انسان تشنه‏ اي كه به دنبال چشمه مي ‏رود، مي‏ گويند: او مشتاق چشمه است. امّا وقتي به آب رسيد مي‏ گويند: كه او عاشق چشمه است.

«تورات»، داستان دروغی را به حضرت داود(ع) نسبت می دهد که: داود عاشق همسر اوریّا مى شود! داود اوریّا را به منطقه جنگی می فرستد، تا کشته شود، سپس داود همسر اوریّا را به ازدواج خود درمى آورد!!! در روایات اسلامى، این داستان زشت «تورات» تکذیب شده است. امام رضا(ع) می فرماید: «بعد از آن که اوریّا بر حسب تصادف در یکى از جنگها کشته شد، داود همسراو را به عقد خود درآورد، تا سنّت بیوه ماندن زنان را برچیند». یعنی مسأله «اوریّا» یک ریشه واقعى ساده اى داشته، که داود به عنوان یک رسالت الهى آن را انجام داد.