نام هاى خداوند حاكى از اوصاف او است، و مانند اوصافش بى نهايت است. اما روايات تاکید می کند هيچ كس حق ندارد، نامى را بر خدا بنهد و او را به وصفى توصيف كند مگر آنچه در قرآن و احاديث معتبر آمده است؛ چون بسيارى از نام ها و اوصاف آميخته با مفاهيمى است كه از نقائص مخلوقات و محدوديت آنها خبر مى دهد، و اطلاق آنها بر خداوند ما را از معرفت او دور مى‌كند و در پرتگاه شرك و تشبيه مى افكند. لذا مشهور دانشمندان قائلند كه اسماء الله «توقيفى» هستند؛ يعنى اطلاق نامى بر خداوند منوط بر اجازه شرع است.

قرآن در سوره «اعراف» مشركان را به خاطر تحریف نام هاى خداوند تهديد کرده است؛ چراکه  آنان نام بت هاى خود را از نام خداوند مى گرفتند. به اين خاطر نبايد نام هايى را كه خدا براى خود نپذيرفته و شایسته مقام او نیست و مخصوص ممکنات است و یا نام هایی که معنای آن را نمی دانیم بر خداوند نهاد. به همين دليل بسيارى از دانشمندان معتقدند كه «اسماء الله»؛ (نام هاى خدا) توقيفى است؛ يعنى تنها اسماء و صفاتى را مى توان براى خدا برگزيد كه در آيات و روايات معتبر آمده باشد.