«مَلِكْ»، «مالِكْ» و «مَليكْ» هر سه از ماده «مُلْك» است و در اصل دلالت بر قوّت و قدرت دارد و از آنجا كه صاحبان اموال مختلف و همچنين حكمرانان و فرمانروايان داراى قدرت و قوّت اند، اين اوصاف بر آنان اطلاق می شود. البته اين سه واژه هنگامى كه به عنوان وصف خداوند به كار مى رود اشاره به مصداق اتم و اكمل آن دارد. مالكيّت و حاكميّت، مولود خالقيت است و از آنجا كه خالق به معنى حقيقى در عالم هستى تنها خدا است در حقيقت مالك اصلى نيز خدا مى باشد و از اين نظر اطلاق «مالِك» و «مَلِك» بر غير او اطلاق مجازى است.

موجودات عالم هستی از دو حال خارج نیستند؛ یا وجودشان از خودشان است و یا از دیگرى. اگر خودش منشاء وجودی خودش باشد، واجب الوجود خواهد بود. امّا اگر هستى خود را از دیگرى گرفته باشد، موجود دوم یا وجودش از خودش بوده، یا از دیگری؟ اگر از خودش باشد که به مقصود رسیده ایم، در غیر این صورت، سؤال خود را تکرار مى کنیم، و... . هرگاه ما فوق این سلسله علت و معلول، علّت دیگری وجود نداشته باشد، ادّعاى دانشمندان الهى ثابت مى شود، در غیر این صورت به تسلسل مى انجامد که به شهادت عقل و وجدان باطل است.

خداوند در  آیات 51-53 سوره نحل می فرماید: «آنچه در آسمان و زمین است از آن اوست». خداوند عالم هستی را خلق کرده و قوانین تکوینی را ایجاد نموده، لذا قوانین تشریعی هم باید توسط خالق هستی معین شود و اطاعت نیز مخصوص اوست. اگر پرستش بتها به خاطر شکر نعمت باشد که آنها چنین قدرتی ندارند و اگر برای دفع بلاها و رنج هاست که آن هم از ناحیه خداست و حتی بت پرستان در سختی ها به خدا روی می آورند.

«خزائن» جمع «خزانه» به معنى محلى است که انسان اموالش را براى حفظ در آن جمع آورى مى کند، اما چون جمع آوری اموال نشانه محدود بودن قدرت است این معنا در مورد خدا قابل تصور نیست. لذا خزائن الله به معنی مقدورات الهی است، یعنی همه چیز در خزانه قدرت خدا جمع است و هر مقدار که لازم بداند ایجاد می کند. و یا مجموعه اموری است که در عالم هستی و جهان ماده وجود دارد. اما تعبیر «عندنا» مناسب با تفسیر اول است.

در این سوره چهار بخش عمده وجود دارد: 1- نخست سخن از رسالت پیامبراسلام(ص) و قرآن مجید و هدف از نزول این کتاب بزرگ آسمانى و گروندگان به آن است. 2- بخش دیگرى از این سوره به رسالت سه نفر از پیامبران الهى می پردازد. 3- بخشى از این سوره، درباره آیات و نشانه هاى عظمت پروردگار در عالم هستى است. 4- بخش مهم دیگرى از این سوره درباره مسائل مربوط به معاد و چگونگى حشر و نشر و سؤال و جواب در روز قیامت و پایان جهان و بهشت و دوزخ سخن مى گوید.