در مورد لزوم تقليد اعلم میان علما اختلاف است، مشهور ميان علماى اماميّه لزوم تقليد اعلم است.
مخالفین این مسأله به «اطلاق» آیه «فسئلوا أَهل الذكر» و «سیره دوران صحابه» که به فاضل و مفضول رجوع می شد، تمسک کرده اند.
اما عقل و عقلا حكم مى‏ كنند كه با وجود اعلم نبايد به سراغ غير اعلم رفت و یقینا اطلاق آيات و روايات شامل مواردى نمی شود كه اختلاف ميان فتواى اعلم و غير اعلم محرز است.

در طول تاریخ حضرت موسى بن جعفر(ع) مورد توجه و احترام بزرگان اهل سنت بوده است. محمد بن ادریس شافعى مى گوید: «قبر موسى بن جعفر(ع) اکسیر تجربه شده اى است». در واقع این کلام اشاره به اجابت دعا در کنار قبر حضرت دارد. هم چنین حسن بن ابراهیم، شیخ حنابله می گوید: «هیچ امرى بر من دشوار نشد جز آن که قصد قبر موسى بن جعفر را مى نمودم و به او توسل مى کردم و خداوند متعال آنچه دوست داشتم را براى من تسهیل مى نمود». از سویی محمّد بن ادریس بن منذر می گوید: «او ثقه، صدوق، و امامى از امامان مسلمین است».

شیخ احمد بن فضل بن محمّد بن باکثیر مکّى شافعى، از ادیبان و فاضلان تواناى حجاز بود. وى علاوه بر فضل و ادب، از مرتبتى بلند و برترىِ آشکارى برخوردار بود و در دانشهاى فلکى و علم الآفاق و زایجه نیز دست داشت و کتاب«حسن المآل فی مناقب الآل» از آثار اوست. او در سال 1013 درگذشت.

ابن صباغ مالکى روایت کرده: «هنگامى که امام حسين(ع) به نماز مى ايستاد رنگش زرد مى شد، به او گفته شد: اين چه حالتى است؟! فرمود: شما نمى دانيد که من در مقابل چه کسى مى خواهم بايستم».
از عبدالله بن عبید بن عمیر روایت شده: «حسين بن على(ع) بيست و پنج مرتبه حج را پياده انجام داد در حالى که اسبان نجيبش به همراهش بودند».
ابن عبدالبر مى گوید: «حسين(ع) مردى فاضل و ديندار بود و نماز و روزه و حج بسيار انجام مى داد».
طبرى به سندش از ضحاک بن عبدالله مشرقى نقل کرده: «چون در کربلا شب هنگام فرا رسيد، حسين و اصحابش تمام آن شب را به نماز و استغفار و دعا و تضرّع به سر بردند».

امام سجاد(ع) نزد علماى اهل سنت از جلالت و احترام خاصى برخوردار است. محمّد ابن سعد و ابن عساکر و ابن حجر مى گويند: «على بن الحسين(ع) مردى ثقه، امين، کثير الحديث، عالى، رفيع، پرهيزکار، ثبت، عابد، فقيه، فاضل و مشهور بود»، ابن عيينه از زهرى نقل کرده که: «من در ميان قريش، کسى را افضل از او نديدم؛ همچنين  ابن حجر هيتمى می گوید: « زین العابدین؛ او کسى است که جانشین پدرش در علم و زهد و عبادت بود... او زینت عبادت کنندگان بوده و بزرگوار، و داراى گذشت و بخشش بود...».

امام باقر(ع) نزد علما و بزرگان اهل سنت مورد احترام و تعظیم قرار داشت. محمّد بن سعد زهرى می گوید: «محمّد از طبقه سوم از تابعین مدینه، مردى عابد، عالم و ثقه بود». همچنین ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ مى گوید: «او سید فقهاى حجاز است، که مردم فقه را از او و فرزندش جعفر فرا گرفتند. او ملقّب به باقر است، کسى که علم را مى شکافد. و این لقبى است که رسول خدا(ص) بر او گذارده است»، و... .

ابوعبدالله، عبیدالله بن محمّد بن محمّد بن حمدان، ابن بطّه عکبرى بَطّى، پیشوا و فاضل و به حدیث و فقه، دانا بود. وى احادیث بسیارى نقل کرده و در شمار فقهاى حنابله بوده و کتابهاى نیکو و مفیدى نگاشته است. حکایت مى کنند: همه ایّام سال را روزه بود و بسیار به معروف، امر مى کرد و هر گاه که خبر امر ناروایى به او مى رسید، دگرگون مى شد. وى در سال 304 هـ به دنیا آمد و در سال 387 هـ در گذشت.

ابوالحسن على بن محمّد بن طیّب جلّابى، معروف به ابن مغازلى، منسوب به جُلّاب، و معروف به ابن مغازلى است. وی مردى فاضل و با راویان شهر واسط و احادیثشان آشنایى داشته و به شنیدن و طلب حدیث، بسیار اشتیاق داشت. او کتاب «ذیل تاریخ واسط» را نگاشته و از ابوالحسن، على بن عبدالهاشمى، و ابوبکر، احمد بن محمّد خطیب، و ابوالحسن، احمد بن مظفّر عطّار، و دیگران حدیث شنیده است، وى در سال 438 در رود دجله، غرق شد.

موفّق بن احمد بن محمّد مکّى، خطیب خوارزم، و استاد ناصر بن عبدالله مغربى، در سال 484 چشم به جهان گشود. وى دانش عربى را از زمخشرى فرا گرفت. او مردى ادیب و فاضل بود که با فقه و ادب، آشنا بود. خوارزمى مصنّفات محمّد بن حسن را از عمر بن محمّد بن احمد نسفى روایت کرده است. وى در سال 568 در گذشت.

عبدالقادر قرشى در شمار دانشمندان بزرگ اهل تسنّن است. محمود بن سلیمان کفوى درباره اش مى نویسد: وی فاضل و دانشمند کامل، دانا و صاحب فضل و جامع علوم بود. وى در سال 676 متولد شد و از افرادى، همچون علاءالدین ترکمانى، فخرالدین عثمان ماردینى ترکمانى، علم و دانش را فرا گرفت. قرشى حدیث روایت مى کرد و صاحب فتوا بود، و کتابهایى با عناوین: «العنایة فی تحریر أحادیث الهدایة» و «الطرق و الوسائل فی تخریج أحادیث خلاصة الدلائل»، و ... نگاشت. سرانجام در سال 755 وفات کرد.