موسى بن عمران از امام کاظم(ع) از پدرانش از رسول اکرم(ص) نقل کرده: «هر کس مى خواهد به قوت و نیرومندى موسى و به حلم و بردبارى نوح بنگرد به على بن ابیطالب نگاه کند».

1- کلمه«ولىّ» هنگام اطلاق و بدون قرینه، به معناى«مالک امر»و حاکم است. 2- در صدر روایت آمده: «انّ علیّاً منّى و أنا منه و هو ولىّ کلّ مؤمن بعدى». 3- اینکه پیامبر(ص) این جمله را در جواب اعتراض بریده و دیگران آورد، دلالت بر معناى خاص«ولىّ» دارد. 4- بزرگان اصولیین از اهل سنت مى گویند: هرگاه درلفظ مشترک قرینه اى بر یکى از معانى آن نباشد، آنرا باید حمل بر تمام معنایش نمود. 5- از قراین موجود در حدیث براى حمل بر معناى امامت، فهم بریده از کلام پیامبر(ص) است؛ لذا با ابوبکر بیعت نکرد.

پیامبر(ص) و امام، در مدت حیات خود باید آن چنان احکام الهى را بیان و اجرا کنند که جوابگوى تمام نیازمندهاى انسان ها در هر زمان و مکانی باشد و این ممکن نیست مگر آن که از اسرار غیب آگاه باشد. همچنین با توجه به آیات 40 سوره نمل، 43 سوره رعد و 89 سوره نحل، موضوع علم غیب پیامبر(ص) و امامان(ع) روشن مى شود.

پیدایش لفظ شیعه و اطلاق آن به پیروان على بن ابیطالب(ع)، در زمان رسول الله(ص) و توسّط خود آن حضرت وضع شده است. روایاتى که در کتب معتبر اهل تسنن وارد شده است، این ادعا را اثبات می کند. جلال الدین سیوطى از ابن عساکر از جابر بن عبد الله انصارى نقل مى کند که گفت: در خدمت رسول اکرم(ص) بودیم که على بن ابیطالب(ع) وارد شد، پیامبر(ص) فرمود: «قسم به کسى که جان من در قبضه قدرت اوست این مرد [اشاره به على(ع)] و شیعه او روز قیامت رستگارانند، آنگاه آیه مذکوره نازل گردید».