نقش سفير امام زمان(عج) در صدور «توقيعات»، رساندن نامه سائل به دست امام(عج) و بردن جواب آن براي سائل بوده است. به تعبير ديگر، سفير حضرت، واسطه در ايجاد «توقيعات» بوده است.
امام زمان(عج) به جز چهار سفير معروف، وكلايى نيز داشته اند كه در اطراف ممالك اسلامى انجام وظيفه مي كردند. تفاوت ميان آنها اين بود كه سفير با امام زمان(عج) مواجهه مستقيم داشت؛ اما وكلا اين چنين نبوده اند. همچنین مسئوليت سفير عمومى بود و شامل تمام شيعيان مى شد؛ ولى مسئوليت وكلا در محدوده منطقه خودشان بود.
امام حسین(ع) بعد از این که نامه جناب مسلم را مبنی بر بیعت کوفیان دریافت نمود، چون از روحیّه ضعیف کوفیان و سابقه پیمان شکنى آنان آگاهى داشت، نامه ای براى تقویت روحیّه آنها نوشت، و به آنها توصیه نمود در کارها شتاب کنند تا ایشان به کوفه برسند. این نامه توسط قیس بن مسهر به سوی کوفه فرستاده شد، اما ایشان را دستگیر کردند و برای ناسزا گفتن به امام(ع) به بالای دارالاماره بردند، اما این مرد بزرگ از این فرصت برای ادای رسالتش بهره برد،اما به دست دژخیمان اموی به شهادت رسید.
یقین حاصل شده به ولادت امام مهدى(عج) ناشي از عوامل متعددي است، از جمله: احاديثى كه به دلالت مطابقى بر ولادت امام مهدى(عج) و بشارت به آن حضرت دلالت دارد و بالغ بر 214 حديث است، رواياتى كه در مورد سال ولادت حضرت رسيده، رواياتى كه در رابطه با خصوصيات فردى امام زمان(عج) وارد شده، رواياتى كه نص بر امامت آن حضرت دارد و ... .
عصر «غيبت صغری» از امتيازات ويژه اى برخوردار است كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم: 1- در اين عصر امام(ع) استتار كامل نداشتند. بلكه به جهت مصالح كلى با برخى از ياران خاصشان ملاقات برقرار مى كردند. 2- در اين عصر چهار سفير وجود داشت كه از طرف حضرت مأمور رسيدگى به امور مردم بوده و رابط بين آنان و حضرت به شمار مى آمدند.
قال الصّادق عليه السّلام :
اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْيُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.
بحارالانوار، ج 98، ص 8