عمر بن خطّاب، انس بن مالک، ابوذر غفارى، جابر بن عبدالله و ده تن دیگر از صحابه، از پيامبر(ص) نقل کرده اند که خطاب به على(ع) یفرمود: «تو برادر منى در دنيا و آخرت».
ابومحمّد، سعید بن مسیّب بن حزن بن ابى وهب بن عمرو بن مخزوم مخزومى قرشى، در سال دوم خلافت عمر، به دنیا آمد و مادرش دختر عثمان بن حکیم بود. وى در فقه و دیندارى و پرهیزکارى و دانش و عبادت و فضل، از بزرگان تابعین بود. وى از عمر و عثمان و سعد، روایت کرده است و زهرى و قتاده و یحیى بن سعید از او حدیث نقل کرده اند. وى ثقه، حجّت، رفیع الذکر و در علم و عمل، سرآمد بوده و در سال 94 در گذشته است.
در بین تابعین افرادى بوده اند که به اعلمیت و برترى حضرت على(ع) در علم و دانش بر دیگران گواهى داده اند. مانند سعید بن مسیّب، عطاء، مغیرة بن مقسم و... .
راویان حدیث از صحابه: عبدالله بن عباس، ابوسعید خدرى، ابوالطفیل عامر بن واثله، سلمة بن اکوع، انس به مالک، و عبدالله بن زبیر.
راویان حدیث از تابعین : سعید بن جبیر، عامر بن عبدالله بن زبیر، أیاس بن سلمة بن اکوع، سعید بن مسیّب و ... .
در منابع تاریخی و حدیثی اهل سنت ماجراهایی درباره خلیفه دوم مبنی بر تلاوت آیات قرآن و پرسیدن معانی برخی واژه های آنها از دیگران نقل شده است. شاید عذر خلیفه در این که علم کتاب و سنّت از او پوشیده مانده، یا از قضاوت و داورى ناتوان بوده است پذیرفتنى باشد؛ زیرا اشتغال او به برخی داد و ستدها در بازار – آنگونه که در منابع روایی اهل سنت نقل شده - او را از کسب علوم بازداشته بود ولى عذر وى در عدم شناخت زبان و لغت خویش که شبانه روز آن را در دهان مى چرخاند، پذیرفتنى نیست.
الإمامُ علىٌّ(عليه السلام)
مَن أکثَرَ مِن ذِکرِ الآخِرةِ قَلَّتْ مَعصيتُهُ
هر کس که زياد به ياد آخرت باشد، گناه و نافرمانى او کم شود!
ميزان الحکمه، جلد 1، ص 56