مطابق برخى از روايات، اصلاحات حضرت مهدى(عج) فراگير بوده و شامل همه افراد روى زمين خواهد شد. به فرموده امام حسن(ع)، خداوند در آخرالزمان مردى را بر مى انگيزاند كه بوسیله او تمام منحرفان و فاسدان اصلاح می گردند.
نشانه هاى «غفلت» چند چيز است: 1. همنشينى با فاسدان و مفسدان و دورى از مجالس عبادت. 2. بى اعتنايى به عوامل هشدار دهنده و بيدار كننده. 3. انسان عمر خود را در امورى صرف كند كه براى آخرت او هيچ سودى ندارد؛ يا در امورى صرف كند كه نه سودى در دنيا دارد و نه در آخرت. امام علي(ع) فرمودند: «براى غفلت انسان، همين بس كه عمر خود را در چيزى كه مايه نجات او نيست، ضايع كند».
قرآن در آیه 39 سوره احزاب، به یکی از مهمترین برنامه های عمومی انبیاء پرداخته و می فرماید: «پیامبران پیشین کسانى بودند که تبلیغ رسالت هاى الهى مى کردند و از او مى ترسیدند، و از هیچ کس جز خدا واهمه نداشتند». در واقع آنان بدون اعتنا به غوغاى عوام وتوطئه فاسدان، به تبلیغ دستورات الهي و ابطال سنتهاي غلط همت گماشته و پاداش تلاش های خود را از خداوند می خواهند.
در زمان بنى امیّه خصوصاً یزید، منکرات شرق و غرب جهان اسلام را فرا گرفته و معروف ها به فراموشى سپرده شده بود. حتّى مدینه مرکز حکومت پیامبر(ص) آلوده به انواع محرّمات بود. صلحا و عبّاد از صحنه حکومت کنار گذاشته شده و ظالمان و فاسدان و تبعیدیان و مطرودان زمان پیامبر(ص) زمام امور را به دست گرفته بودند. در چنین شرایطى امام حسین(ع) با تمام وجود رسالت امر به معروف و نهى از منکر را ادا نمود که اگر قیام امام نبود معلوم نبود بنی امیه چه بر سر اسلام مى آوردند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبيحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبيلِ اللّهِ
نَفَس کسى که بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
امالى شيخ مفيد، ص 338